D:sign gitarist Yari contacteerde me met een probleem. Hij heeft 2 pedalen (een compressor en de lpb-1 boost) op z’n board die eigenlijk altijd aan staan. Of het niet mogelijk is om die twee in één doosje te stoppen. Hoewel ik weinig (om niet te zeggen geen) ervaring heb met het ‘modden’ van commerciële effecten, nam ik de uitdaging aan.
Om er zeker van te zijn dat we op dezelfde golflengte zitten en hetzelfde doel voor ogen hebben, leek het me verstandig om met de pedallekes in de hand de koppen es samen te steken. En dat bleek een goeie zet; Yari’s stiekeme wens was eigenlijk een Klon Centaur in combinatie met de lpb-1 booster. Hij had het zelfs al op een blaadje uitgetekend hoe groot het effect mocht zijn (want hij had niet veel plaats meer op z’n board), en waar inputjacks + DC-jack zou moeten zitten 🙂
Lpb-1 booster.
Klein maar fijn effectje. Eén transistor, 4 weerstanden, 2 condensatoren en een potentiometer. Netjes te solderen op een relatief klein stripboardje. Gezien ik de lpb-1 recent nog zelf aan mijn arsenaal heb toegevoegd, was dit snel geklonken.
Klon Centaur.
Ik had er al één en ander over gelezen, en heb er vooral de hype rond onthouden. Een zoveelste poging om de ultieme distortion / overdrive te fabriceren. Uiteraard kost een origineel exemplaar een arm en een been (1000 euro is geen uitzondering), maar of je er plotseling de nieuwe Eddie (RIP), Gilmour, May, Clapton, Hendrix of ander gitaargod van zal worden is maar zeer de vraag. Maar goed… klant is koning.
De Klon Centaur heeft best wel een uitgebreid en complex schema.
Doorgaans laat dit me niet afschrikken om met Kicad zelf een pcb te ontwikkelen. Van de Klon zijn er echter kit’s genoeg op de markt, en ook genoeg pcb’s (al dan niet zelf etsbaar). Waarom het warm water dan nog es heruitvinden. Waist of time. Dus etste ik een pcb van Effects Layouts. Componenten komen van Newtone-online en Musikding.
Behuizing.
En hier wordt het interessant.
Eigen behuizingen maken lukt me ondertussen vrij aardig. Meestal zijn die afgewerkt met o.m. houten zijkanten:
De houten zijkanten hebben naast het esthetische vooral een praktisch nut: stevigheid.
Yari wou het liever simpel: een gewoon aluminium doosje.
In het segment van Hammond of andere merken was geen correcte maat te vinden. Te klein, ofwel te groot. Het fabriceren van een eigen behuizing was dus noodzakelijk. Maar wat te doen met die zijkanten?
In het verleden heb ik hiervoor al es aluminium gebruikt, maar echt stevig is dit toch niet. Deze effecten gebruik ik zelf.
Dus heb ik beslist om te experimenteren met een volledige grondplaat. Een U-vorm uit één stuk die zij- en onderkant beslaat. Het moeilijkste is om de plaat op de juiste plaatsen te buigen zodat de bovenkant netjes – als een hand in een handschoen – op de onderkant past. Zij- en onderkant kunnen – mits bijkomende flenzen aan de binnenkant – stevig aan de bovenbehuizing worden vastgemaakt. Na wat denkwerk vond ik een methode die aardig werkbaar bleek.
Je begint met een opstaande kant (bijv links), en je tekent onderaan af waar de knik moet komen. Vervolgens plooi je op die plaats de opstaande linkerzijkant.
Dan leg je het effect op zijn plaats; je tekent de knik voor de rechterzijkant af. Op die plaats plooi je de zijkant.
Het resultaat is dat aan de rechterkant je zowiezo een rand zal hebben die hoger uitsteekt dan de bovenkant van het effect. Als die rand hoog genoeg is, kan je op die plaats het aluminium insnijden (met breekmes) en afbreken. Is maar een klein randje (bijv. een paar millimeter), kan je dit met een metaalschaar wegsnijden. Het resultaat is een goed passende bodemplaat in U-vorm.
Omdat Yari geen speciale wensen had voor de afwerking (het moest zo simpel mogelijk zijn), ging ik aan de slag met kleefvinyl. Bovenkant is imitatie aluminium, onderkant is mat zwart.
Het resultaat is een redelijk pro-oogend doosjes / effect, waar ik eigenlijk best trost op ben.
