Ik ben altijd al fan geweest van kleine, maar handige fx-tools om je sound te vormen. De lpb-1 is daar één van: een simpel boost pedaaltje van welgeteld 4 weerstanden, 2 condensatoren, een transistor en een volumeknop.
Mijn Covid-19 pre-amp doet het bijzonder goed. Flexibiliteit troef, en goeie werking met m’n andere effecten zoals double delay en chorussen. Toch ontbreekt er nog (zoals altijd 😉 ) iets: een extra push voor bij het solleren.
M’n signaal gaat nu na delay en chorus naar m’n 18-watter. Werkelijk een fantastische versterker.
Negen van de 10 keer gebruik ik het pentodekanaal. Omdat de pentode niet snel overstuurt, en omdat een ef86 uit zichzelf een grote versterkingsfactor bezit, krijg ik bij het opendraaien van de volumeknop vooral meer klankvolume (luider) ipv overdrive.
Enter de lpb-1. Dit effectje plaats ik nu op het einde van m’n signaalketen (dus na delay / chorus en vóór de versterker). Bij inschakelen slikt de versterker nu een luider / sterker signaal. Dit verschil tss ‘gewoon’ en ‘geboost’ wordt door de ef86 verder opgepompt. Het resultaat is meer signaalvolume (luider), alsof ik plotseling de volumeknop van van 4 naar 6 draai. Je gaat los door het geluid van de rest van de band.
Het is een klein circuitje, met weinig componenten. Stripboard is dan ruim voldoende, we moeten het niet te moeilijk maken als makkelijk ook kan.
Ook qua behuizing zag ik het klein maar fijn: nog es een 1590 A doosje (in het verleden heb ik nog es een Super Hard On gemaakt – wat ik ook had kunnen gebruiken).
De afwerking is de inmiddels beproefde methode: decoupage. Ik had een grungy foto vanuit een tijdschrift die goed omheen het doosje paste. Doosje eerst een basislaag geven (anders kunnen er na verloop van tijd blaasjes ontstaan). Dan papier mooi omheen doosje kleven, en voorzien van een aantal lagen decoupage-vernis.
