Dit is een 2de pedaal met een mini-tube (6112). De eerste was de Westbury W-20 overdrive en is al weer van een tijd terug.

Al bij al ben ik zeer tevreden over de sound ervan (dat kan ik van de W-20 overdrive niet zeggen). Echte buizenklank in een stompbox. Het is een doorslag van de pre-amp van de Orange Graphic.

De drive en Baxandall toonregeling zijn één op één gelijk. De baxandall is best wel een flexibele tonestack voor dit soort projecten. Ik ben daar altijd zeer tevreden over.
De drive geeft eerder een lichte oversturing van de 2de triode. Dit komt o.m. omdat de baxandall voor redelijk wat signaalverlies zorgt, die de 2de triodetrap dan weer moet zien op te krikken. Niettegenstaande de datasheet van de 6112 een mu (interne gain) van 100 vermeldt – vergelijkbaar met een 12ax7 of ecc83 – geloof ik eerder dat dit een stuk lager ligt.

De FAC-knop is minder uitgebreid dan van een originele Orange. Ik had enkel een draaischakelaar met 3 standen liggen ipv 6. Toch goed genoeg om 2 bijkomende condensatoren in serie met de uitgangscondensator te schakelen: 2n2 en 1n. Samen met de volumeknop geeft dit een variabele high-pass filter, met 2 afsnijfrequenties van 400 en 900 kHz.

De 6112 heeft 8 lange draden ipv pinvoeten. Er is geen standaard buisvoet. De buis wordt normaliter rechtstreeks op pcb of ander medium gesoldeerd. Om het lampje toch uitneembaar te hebben, heb ik de buis in een DIP-behuizing voor een IC geplant. Met wat perfboard heb ik de draden in een definitieve vorm gezet, als was het een IC. Werkt uitermate goed.

De componenten voor de 6112 (anode- en kathodeweerstanden, kathodecondensatoren & koppelcondensatoren) zijn op stripboard gesoldeerd. Het leek me overkill om voor 8 componenten een pcb te etsen.

Er is extra aandacht nodig bij het solderen. De kleinste overbrugging (zelfs het hars van soldeersel) kan alles in de soep sturen. De hoge B+ spanning (+200 volt) speelt hier ongetwijfeld een rol. Er kan al vlug overslag zijn, met het nodige vuurwerk en geknetter tot gevolg. De grote les die ik eruit heb geleerd: werk zeer secuur, gebruik een goeie tip voor de soldeerbout en maak het stripboard grondig schoon (tandenborstel voor achtergebleven vuiligheid, alcohol voor flux-residu, …).

De tonestack-componenten heb ik rechtstreeks op de pots gesoldeerd. Spaart perf- of stripboard, je kan het “horizontaal” houden en plaatsbesparend werken. Met het solderen van drie draadjes (ingang, uitgang en grond) is het zo gepiept om de tonestack in- of uit te schakelen.

Een ander aandachtspunt is de +6volt spanningsregulator voor de heater. Ik werk met een voedingsspanning van +15 volt (om een hogere B+ te krijgen via de voltagepomp). Hierdoor moet ik 9 volt @ 300 mA (= 2.7 watt) verstoken. Dat geeft redelijk wat warmte. Een goeie warmte-afvoer voor de voltageregulator is geen overbodige luxe, want anders geeft ie het op.

Daarnaast geeft het buisje zelf ook ongelooflijk veel warmte af. Ik vermoed dat er meer warmte wordt gegenereerd dan bij een “gewone” triode van een lampenversterker. Na een goed half uur is de volledige behuizing van het pedaal warm!

Voorlopig heb ik geen ventilatiegaten, maar die zullen er toch op de één of andere manier moeten komen.

En natuurlijk nog een mooie afwerking, want nu is het allemaal wat kaal.