Ik heb altijd al een voorliefde gehad voor fets. Het zijn zo’n funky en geinige componenten die echt een meerwaarde aan je gitaarsound kunnen geven. Veel meer dan eender welke BJT-transistor of Op-amp.

Akkoord, fets kunnen fikkelig en kieskeurig overkomen. De grote onderlinge spreiding van karakteristieken en parameters maakt dat je niet zomaar wat kan gaan samengooien met de verwachting dat het zal werken. Maar dat maakt het net zo bijzonder. Dit blijkt nog maar es uit dit artikel, en mijn eigen uitwerking ervan.

We ontwerpen een doordeweekse common-source versterker met een 2n5457 fet:

In plaats van de gangbare 9-volt voedingsspanning (of de in het artikel toegepast 5-volt), ben ik gegaan voor 3-volt voedingsspanning ( 2 AA / AAA batterijen). Rd = 3k9 en Rs = 1k2. Spanning op de Drain geeft mooi 1.4 Volt. De lage werkspanning, toegepast op een 2N5457 fet, geeft werkelijk fantastische resultaten, nl Tube Sound maar toch door Solid State. Dit is mooi te zien om onderstaande afbeeldingen van oscilloscoop-opnames.

Links zie je een normale sinusgolf van 1 kHz. Rechts zie je de oversturing van / door de fet. Aan beide toppen van het signaal zie je mooie afronding, compressie, ipv harde clipping of afsnijden van de toppen. En laat die 3-volt voedingsspanning daar nu net verantwoordelijk voor zijn :-).

De gain is niet zoveel: x3 à x4, dus zeer grote oversturing van bijv. de ingang van je versterker of andere distortion-unit valt er niet te verwachten. Met gitaar op een cleane versterker krijg je zeer naturelle overdrive. Bij de attaque hoor je zeer mooi de harmonische compressie, die dan verder rustig uitdooft naar transparantie. Plaats er een booster voor, en je krijgt ware Tube Sound als was het een JCM800. Pure Rock ’n Roll, allemaal met dit ene fetje. Probeer dat maar es met een BJT of Opamp.