Ik heb op een luie zondag nog eens m’n fuzz-face jig bovengehaald. Ik heb hier nog wat bc107, bc108 en bc109 transistoren liggen. En je leest nogal wat goeie zaken over een fuzz-face met zo’n transistoren. En het mag gezegd: ze klinken zeer lekker.

Maar mijn nieuwsgierigheid was toch geprikkeld door het verhaal van een mos-face: een fuzz met mosfet transistoren.

Mijn specificaties:

Q1 was een BC108b.
Voor Q2 nam ik een 2n7000 mosfet.
R1 is op de jig een trimpot van 100k; die liet ik maximaal.
R3 is een trimpot van 30k. Hiermee kon ik de mosfet instellen. Zo nauwlettend nam ik de voltages niet, 5 v à 5.6 volt leek me voldoende.
R2 is bij mij 820 R ipv 1 k.

En het mag gezegd: dit is de schwarzenegger onder de fuzz-faces!!

Massief geluid (ik testte op een zeer cleane versterker), maar er is behoud van sprankeling in de hoge tonen. Klinkt ‘Alive’.
Een fantastische sustain, je noot of akkoord blijft gewoon overstuurd doorklinken. Er komt bijna geen einde aan.
Goeie dynamiek: een akkoord klinkt als akkoord, en niet als een wollige, ongedefinieerde, uitgebraakt en flets hoopje ‘iets’.

Om de klank bij te schaven kan er volop gespeeld worden met de condensatoren. C1 (ingangscondensator) was nu 2.2µF, C2 was 10µF. Voor uitgangscondensator C3 had ik 1µF met een volumeknop van 1 meg. Dit bracht veel laag, maar niet storend of ’te’ overmatig. Maar vanwege de massieve klank heb ik er niet verder aan geprutst, want het was gewoon te leuk hoe dit ding je versterker liet brullen.

Het blijft me verbazen hoe 4 weerstanden en 3 condensatoren zo’n distortion kunnen voortbrengen. Gewoon super!

Zo super zelfs, dat mijn germanium-fuzz (helaas) zal moeten plaats ruimen in mijn Tone-in-a-Box.

Update:

Naast scheuren, is deze schwarzenegger-fuzz ook fantastisch als boost. Wanneer de fuzz helemaal dicht staat, krijg je een tamelijk clean geluid. Er is zeer veel ‘volume’, de fuzz gaat zeer luid. Ideaal dus om de ingang van je buizenversterker (of iets anders) te gaan oversturen.